Canan Sergül

Hayat parşömenine eylemleriyle ömür dairesini çizerken; insan, özün perdelerini aralamaktadır. Her yaşadığı tıpkı bir kazı gibi hakkaniyetini biraz daha açığa çıkartarak kendisi ile tanışma yolculuğudur. İstedikleri ve istemedikleri arasında gidip gelirken olanın onu götüreceği adreste bulur kendisini, bilinmezliğe açılan kapıdan cesaretle adımını içeriye attığında ancak ölümün yaşama bağlanan bir solucan deliği olduğunu idrak eder! Sonrasında yaşam ve ölüm bir inci kadar küçük ve değerli gelir. Kendisinden kurtulmuş birini kendinden çıkaramazsınız! Zira o tüm evrenin tamamı ve yokluğun siması olmuştur!