Emeklinin Rüyası, Beytullah Özilhan

Açıklama

“Ey ahali, kulağınızı açın beni iyi dinleyin. Sonra duymadık, habarım yok falan demeyin. Fedo’ yu bana vermezseniz dinime imanıma, üçten beşe şart olsun, bu köyü yakacam. İşte size bir de büyük yemin; benden söylemesi, varın gerisini siz düşünün.”
Feryadımı değil duvar dibine dizilen ihtiyarların duymaması, çeşmenin başındaki asırlık iğde ağacının dallarına tünemiş serçeler bile piştov patlamış gibi, büyük bir gürültüyle havalanıp ihtiyarların kafalarının üzerinden kara bir bulut gibi savuşup gittiler. Anında ihtiyarların fersiz gözleri bana taraf döndü. Zaten benim isteğim de buydu. Yaygara koparınca ihtiyarlar da bana kulak kesilsindi. İsteğime ulaşmış, bakışları üstüme çekmiştim. Sünnetçi korkusu verir gibi parmağımı hızlı hızlı salladım:
“Bana bakın efendi emmiler, dayılar; deliyim diye kimse benden hesap da soramaz!”